ساختار و کارکرد روایی صحنه‌های ترانه در انیمیشن‌های بلند دیزنی

در بسیاری از انیمیشن‌های بلند دیزنی یک یا چند ترانه اجرا می‌شود که در نگاه نخست، نقش سرگرم‏ کنندگی در روایت اصلی دارند. این مقاله بر آن است که نشان دهد ترانه‌‌ها کارکردی فراتر از میان‌پرده یا حتی انتقال صرف اطلاعات دارند. پرسش اصلی مقاله این است که «در صحنه‌های ترانه، چه گسست‌هایی از اسلوب و قواعد حاکم بر صحنه‌های دیگر رخ می‌دهد؟». در پاسخ به این پرسش نشان داده می‌شود که صحنه‌های ترانه تا اندازه‏ ای از الگوها و قوانین واقع‌گرایانه‏ ی دیگر صحنه‌ها فاصله می‌گیرند و تمهیدات و رخدادهایی که در صحنه‏ های غیر ترانه، ناملموس، تصنعی و ناپذیرفتنی می‌نمودند، با نوعی آزادی نسبی، به کار می‌روند. پرسش دوم این است که «گسست‌ها چه امکاناتی برای روایتگری به وجود می‌آورند؟». پژوهش حاضر نشان می‌دهد که ترانه‌ها تا چه اندازه در شکل‌گیری ساختار روایی فیلم نقش دارند. در نهایت، تلاش می‌شود ارتباط صحنه‌های ترانه با ساختار روایی فیلم بررسی شده و نشان داده شود که این صحنه‌ها به شکلی عمیق و گسترده، با روایتگری فیلم پیوند خورده‌اند.